Het belang van je veilig voelen in contact met de ander.

Help!

Ik verzuip. Ik zink. Help!

Ik sta op de afgrond en ik vaaaaaaaal…!

Dat is het gevoel dat me bekruipt als ik me onveilig voel.Met collega’s in een vergadering, op een cursus, met mijn kinderen of vriend.  Soms is het daar. Plots. Het overkomt me als iemand iets zegt of doet wat me het gevoel geeft dat ik niet goed genoeg ben.Of als er net géén reactie komt, zodat ik ook het gevoel krijg dat ik niet goed genoeg ben. Of als ik merk dat er een oordeel over mij geveld wordt.

Het kan ook zijn dat je je nu (soms) onveilig voelt in verband met het terug meer ‘losgelaten’ worden na de lock down. Op sommige plaatsen of bij sommige mensen,…  Bij ieder van ons brengt dit andere dingen teweeg.  
Ons zenuwstelsel heeft niet veel nodig om in een activatiestand te schieten. Een geactiveerd zenuwstelsel is niet ontspannen.  Integendeel, het geeft ons het gevoel van stress en onveiligheid. Van uitvliegen of ineenkrimpen of bevriezen. Als je hier meer wetenschappelijke uitleg over wil, verwijs ik je graag door naar mijn collega Yvi Van Ham.  

Enerzijds roept zo’n moment van stress en onveiligheid mij eigenlijk naar binnen. Hoewel ik dan soms ook wel getroost of vastgehouden wil worden, door iemand bij wie ik me helemaal op mijn gemak voel natuurlijk. Tegelijkertijd wil ik me ook veilig bij mezelf kunnen voelen.  

Anderzijds verlang ik naar interacties waar ik gewoon mezelf mag uitdrukken. Interacties waarin ik niet beoordeeld ga worden over wat ik al dan niet zeg, over wat er verwacht wordt dat ik moet zijn of hoe ik moet doen. Interacties waarin ik niet moet presteren, maar waarin ik wel mijn waarheid mag spreken en waarin die gehoord wordt. Het onderwerp blijft bespreekbaar, open en zo ontspannen mogelijk.     

Gelukkig zijn mijn contacten zo in het overgrote merendeel van de gevallen. Als het me dan toch nog eens overkomt dat ik me onveilig voel, zit het eigenlijk gewoon in mijn hoofd en word ik weer naar binnen geroepen :-).

Veilig bij mezelf

Dus om me dan terug veilig te voelen, helpt vertragen me enorm. De hangmat heeft hier in de tuin de voorbije periode héél veel gewiegd. Door mij én mijn kinderen :-). Door mij om zachtjes gewiegd te worden en enkele versnellingen lager te schakelen. Door mijn jongens om harder te schommelen en te spelen én ja, toch ook om zachtjes in te wiegen en te lezen of gewoon te liggen.  

Gekoesterd worden in de schoot van de hangmat, gewoon even ‘zijn’ met mijn onveiligheid. En ademen.  
Wie weet helpt het jou ook (al dan niet in een hangmat)? Je geeft jezelf het immense kado om in interactie te gaan met jou, met je innerlijk, met je innerlijk kind. Die is er altijd.  Daar kan je altijd contact mee hebben en maken. Die heeft eigenlijk ook bijna niet liever :-).  

We zijn het jammer genoeg niet gewoon om te vertragen. Niet individueel. Niet in contact met iemand. Of heb jij al iemand horen zeggen: “Wacht, ik ga eerst eens rustig ademen.”

Het zou nochtans voor zovelen een wereld van verschil maken als we dat wél zouden doen. Ik voel het nu zelfs terwijl ik het schrijf. De deugd van vertragen.  

Hoe doe je dat dan, vertragen?  

Je drukt even op de pauzeknop van wat je aan het doen bent. En je maakt een babbeltje met jezelf, gezellig met een kopje thee of koffie. Je laat toe wat er is, je neemt tijd. Je ademt bewust en luistert naar je lichaam. Je wordt uitgenodigd om dan wat afstand te nemen van de situatie en het verhaal dat je in je hoofd gemaakt hebt. Je komt stilaan terug bij je schoonheid, bij je ‘grotere’.

Dat maakt je weer heel.

Weer meer één.  

Soms is die éne ademhaling al genoeg. Soms is er meer nodig. 

Effect in je communicatie

Als ik dan van hieruit naar buiten stap en woorden geef in een vergadering of cursus of tegenover mijn vriend, is dat ZO ANDERS.  

Ik voel me zachter.
Ik sta steviger.
Ik word minder overspoeld door emoties die open communiceren in de weg kunnen zitten. 
Ik ben weer meer open.
Ik voel mijn waarde en mijn uniekheid.
Ik ben gelijk-waard-ig en compleet.

Tegelijkertijd laat dit me toe om vrijer te bewegen door het leven.

Het ademen lijkt zo eenvoudig dat je het bijna zou weglachen en al zeker vergeten! En daar zit voor mij net een punt. Onze adem is iets wat we altijd bij hebben, wat we altijd doen. En wat ons een veilig gevoel kan geven. Als we het met momenten ook eens bewust doen tenminste.     

Ook in verband met onveiligheid wat Corona betreft, werkt vertragen verstevigend. Het helpt je meer contact houden met jezelf.  

Ik wens je ontspanning in veiligheid, zodat al je regenboogkleuren mogen schitteren zoals de blaasbelletjes!
Ik ben ook al héél blij dat ik je hier binnen een goeie maand nog meer over kan vertellen in mijn online cursus ‘Je waarde-vol voelen’.  

Nog heel even geduld. Het is op komst.  🙂