Hoe ga je om met een ‘nee’ van een ander? Hoe kan jij met meer gemak ‘nee’ zeggen?

Mensen-keuze-stress

“Ja, het is zover: we mogen terug meer mensen dichterbij zien en wel 4! We mogen nieuwe ‘bubbels’ maken, samen met 4 externen.  

Het moet wel een wederzijdse keuze zijn. Anders kan het nu nog niet.” Dat doet me zo hard denken aan een date-spelletje. Je doet je ogen toe en geeft voor jezelf het antwoord op de vraag of je de ander (nog) wil zien. De ander doet hetzelfde. Dan is het de moment suprême om je ogen te openen… Groen: JAAAA, de ander heeft hetzelfde als mij gekozen. Joepie! Rood: Beeeup.  

Kiezen. Kiezen tussen mensen. Kiezen tussen de vele mensen die je allemaal graag ziet. Niet evident. Hoe doe je dat dan? Volgens Alain Van Hiel, sociaal psycholoog aan de Universiteit van Gent, die ik op de radio hoorde, is het belangrijk om open te communiceren over je keuze. Want mensen gaan zich uitgesloten en afgewezen voelen.
Dat is wel zeker ja.

Zo bang om af te wijzen en afgewezen te worden

Ik verlang om jou te zien, om in een bubbel met jou te kruipen en jij kiest voor iemand anders. Auw! Jij wil met mij in een bubbel en ik wil liever niet. Auw!

Dat gaat recht naar ons hart. In het algemeen zijn we allen zo bang om iemand te kwetsen en af te wijzen door ‘nee’ te zeggen én om zelf afgewezen te worden door ‘nee’ te horen. Logisch want die angst raakt aan universele doodsangst: “Ik hoor er niet bij, ik blijf alleen achter, ik ga dood.” En dat doet pijn.  

Dus, hoe eerlijk durf je nu zijn?  

Je hart toont je een verlangen. Dan breng je dat naar buiten. Hoe kwetsbaar is dat! Ons verlangen en onze behoefte t.o.v. de ander uitspreken en niet weten hoe de ander hier op gaat reageren… Voor mij voelt dat zó kwetsbaar! Het lijkt dan alsof heel mijn hart, borstkas en buik opengereten zijn, alsof mijn ‘rits’ helemaal open staat.  

In deze fase van de Coronatijd wordt iedereen hier expliciet mee geconfronteerd.  Wie kies jij zelf? Wie kiest jou?

Op andere momenten komt die angst voor afwijzingen afgewezen worden echter vaak voor, zowel professioneel als privé. Bijvoorbeeld in sociale verplichtingen of een vriend(in) die je vraagt om af te spreken en het komt nu niet uit (of omgekeerd) of je gaat met enkele collega’s iets drinken, anderen horen dit en voelen zich op hun teen getrapt omdat zij niet mee mochten of in een sollicitatiegesprek of promotie waar wordt gekozen voor iemand anders. Dergelijke situaties gaan recht naar je hart. Bij de éne persoon of in het éne moment raakt het je al meer dan in het andere. Maar eigenlijk komt een situatie waar afwijzing bij is veel voor. En we hebben nooit geleerd om met deze pijn om te gaan.  

Eén ding is zeker: ons lichaam ervaart stress.

Stress om eerlijk en open te zeggen wat er echt in je hart leeft.

Stress om om te gaan met de (zogezegde) afwijzingspijn.  

De kunst van het open spreken

We zijn bang om te kwetsen. We zijn bezorgd om de ander. Nét omdat we de ander nodig hebben. Want wij zijn sociale wezens.

Je bent bang dat de ander je niet meer moet als je écht spreekt vanuit je hart, je verlangen en behoefte. Want dan word jij op jouw beurt afgewezen. Je bent bang om verwijten naar je hoofd geslingerd te krijgen. Je bent bang dat de ander heel kwaad gaat worden.   

Wat kan je helpen?

• Contact maken met je lichaam door vb. enkele keren bewust je adem te voelen stromen door heel je lichaam. (Hier verwijs graag naar tip 1 van mijn gratis tips.)
• Je voeten goed op de grond voelen.
• Je benoemt ook je emoties, je bezorgdheid en wat er nog bij jou leeft vooraleer je je boodschap brengt. Dus je geeft een meervoudige boodschap. Het geeft je betrokkenheid bij de ander weer. Bijvoorbeeld: “Ik ben bang om je te kwetsen, en toch kies ik nu voor…”  “Mogelijk maakt dit je heel kwaad, en toch kies ik …”  (tip 5)

De kunst van het ontvangen van een ‘nee’

Een ‘nee’ krijgen is lastig. De éne keer al meer dan de andere. Ik ervaar het dikwijls als een pijl die dwars door mijn hart gaat. De éne keer duurt het langer of is het inderdaad nét lastiger dan de andere keer. Bijvoorbeeld als ik op een moment echt zo graag wil afspreken met een vriendin en zij wil niet of is al bezet. Pfff.  Of als ik aan mijn partner vraag of die even dicht bij mij wil komen zitten omdat ik zijn warmte wil voelen en het past hem nu niet. Auw! Of als ik aan een collega vraag of die me wil helpen met een bepaald document of project en die kan nu niet… Pfff.

Het doet iets.
Als je een ‘nee’ krijgt, kan je op verschillende manieren reageren:

• dichtklappen,
• jezelf wijsmaken dat het ‘wel gaat’, dat het ‘niet zo erg is’, 
• je verdedigen en kwaad worden,
• het pijnlijke gevoel toelaten.

Bij de eerste drie opties blijft er echter (onbewust) iets wringen tussen jou en de ander.  Het kan zijn dat ook dat wrang gevoel wegebt en lijkt of er niks aan de hand is.  Totdat er even later iets gelijkaardigs gebeurt en dat wrang gevoel weer opduikt.  Het feit dat er iets blijft wringen of ‘hangen’, kan leiden tot sabotagegedrag.  Het kan dat jij het die ander volgende keer ‘betaald zet’ door ook ‘nee’ te zeggen terwijl je eigenlijk ‘ja’ zou willen zeggen.  

Wat kan je helpen?

De vierde optie: het pijnlijke gevoel toelaten.

Het kan dat dit niet altijd direct ter plaatse kan.  Neem er dan nadien tijd voor.

• Je gaat ergens rustig zitten en sluit je ogen.  
• Je maakt contact met je lichaam door bewust te ademen: je concentreert je op je natuurlijke adem die door je heen stroomt, heel rustig.  Een aantal keer.  
• Je geeft jezelf de toelating om die pijn te voelen.  De pijn van een ‘nee’ te horen op dat moment. Laat je mogelijke tranen maar stromen.  
• Je kan je ook de vraag stellen: Van waar komt die angst?  Waar ben ik zo bang voor?  
• Je omarmt je pijn.  Je legt als het ware je pijn in een kommetje in je handen en brengt dit naar je hart.  Je mag lief en zacht zijn voor jezelf.  Je kan ook zeggen: ‘Ik ben OK zoals ik ben.’
• Neem er tijd voor.  
• Je kan je handen op je lichaam leggen en jezelf zacht aanraken.
• Na een tijdje maak je contact met een mooie situatie, met een lichtbron in jezelf.  
• Stilaan maak je dat gevoel, die sensaties groter.  
• Je komt stilaan terug en opent je ogen.  
• Je kan dan nog je favoriete muziekje opzetten en je lichaam hierop laten bewegen. Of je kan ook tekenen, schilderen of schrijven wat je ervaren hebt.  

Door de laatste stappen te zetten, transformeer je je oorspronkelijke pijn.  

Ook rond contact maken met je lichaam via je ademhaling, je pijnen en verlangens voelen én de kracht van je gedachten en houding kunnen de gratis tips je nog meer informatie geven.  

Bewegen naar meer vrijheid

Er is veel en dikwijls oefening nodig om beide aspecten, zowel een ‘nee’ zeggen als een ‘nee’ ontvangen, met meer gemak te beleven.  Gelukkig hebben we veel oefenkansen, als we durven open en eerlijk blijven met onszelf en wat er in ons hart leeft.  Het gaat over spreken vanuit je hart, affectief communiceren.  

Uiteindelijk leef je wél vrijer en blijer, oprechter ook.  Naar jezelf én naar de ander.Als jij dit doet en er met zachtheid mee omgaat, ziet de ander dat dat mogelijk is.  Samen leren we ons echt uit te spreken, vanuit onze verlangens en behoeften.  En mét zorg en respect voor mekaar!

Als je beweegt naar meer vrijheid, hoe zou de wereld er dan uitzien?